اعظمی ساردویی، عضو کمیسیون کشاورزی مجلس یازدهم با بیان اینکه دولت باید زیر بار کشاورزی قراردادی برود، می افزاید: به گفته کشاورزان دولت یا باید با آنها قرارداد ببندد یا حداقل دست از سرشان بردارد و بگذارد خودشان مسئول هرآنچه که کشت می کنند، باشند.
ذبیح اله اعظمی ساردویی، عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی گفت: بحث اصلی ما این است که ما نماینده کم توقع ترین مردم این کشور یعنی کشاورزان هستیم. درواقع در کمیسیون باید برای کسانی تصمیم بگیریم که حقیقتا مظلوم واقع شده‌اند به طوری که شاهد هستیم یک سال محصولات شان با قیمت فروش می رود و یک سال هم و فروش نمی رود و روی زمین می ماند. به همین دلیل ما می خواهیم معیشت مردم و کشاورزان و همچنین حفظ حق و حقوق مصرف کننده را در دستور کارمان قرار بدهیم.
اعظمی ساردویی افزود: یکی از مسائل مهمی که مد نظر ما است بحث کشاورزی قراردادی است که دولت باید زیر بار این موضع برود و آن را اجرایی کند.
یکی از مسائل مهمی که مد نظر ما است بحث کشاورزی قراردادی است که دولت باید زیر بار این موضع برود و آن را اجرایی کند
وی با بیان اینکه در کشاورزی قراردادی دولت باید با کشاورز قرار داد ببندد و یک حداقل قیمت که همان قیمت تضمینی است را برای محصول بگذارد، افزود: دولت در مورد محصولات استراتژیکی مثل کلزا و گندم قیمت تضمینی را گذاشته است اما همانطور که می‌دانید همه محصولات دارای قیمت تضمینی نیستند. به همین دلیل کشاورز گاهی اوقات به شدت متضرر می شود و گاهی اوقات هم سود قابل قبولی دارد.
ضرورت آمایش سرزمین و ارائه الگوی کشت به کشاورزان
نماینده مردم جیرفت و عنبرآباد اظهار داشت: ما با جدیت دنبال این هستیم که موضوع کشاورزی قراردادی عملیاتی شود؛ یعنی همانطور که کشاورزان می‌گویند دولت یا با کشاورز قرارداد ببندد یا حداقل دست از سرشان بردارد و بگذارد خودش مسئول هرآنچه که کشت می کند باشد.
وی ادامه داد: در این شرایط دولت دیگر حق ندارد مرزها را ببندد یا به محصولات تعرفه ببندد. در این صورت هم مطمئن باشید کشاورز ما ضرر نمی کند. به عنوان مثال امسال که دولت در اسفند و فروردین تعرفه ۱۰ هزار تومانی که بالغ بر ۵۰ سنت می شود، بر پیاز بست کشاورزان جنوب کرمان، اندیمشک و شوشتر به کلی نابود شدند.
همانطور که کشاورزان می‌گویند دولت یا با کشاورز قرارداد ببندد یا حداقل دست از سرشان بردارد و بگذارد خودش مسئول هرآنچه که کشت می کند باشد
اعظمی ساردویی خاطرنشان کرد: موضوع بعدی که این روزها هم بسیار روی آن بحث می شود بحث تنظیم الگوی کشت است. مسلما الگوی کشت بدون اهرم و بدون یک برنامه مدون توفیق چندانی نخواهد داشت اما می شود آن را اجرا کرد.
وی افزود: به این ترتیب آمایش سرزمین و ارائه الگوی کشت یکی از مهمترین مسائلی است که باید در کشور اجرایی شود، البته طبق برنامه به طوری که نه مصرف کننده ضرر کند و نه تولید کننده.
قابلیت بخش کشاورزی در جایگزینی با نفت و تامین ارز مورد نیاز کشور
این عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی در خصوص ظرفیتهای بخش کشاورزی که چندان از آن استفاده نشده است، گفت: الان اگر به اقتصاد دنیا بنگرید می بینید که کل اقتصاد دنیا تحت تاثیر کرونا به هم ریخته و میلیون ها نفر شغل شان را از دست داده‌اند. از سوی دیگر اگر قیمت نفت را نگاه کنیم می بینید که در تمام دنیا شرکتهای تولیدکننده نفت در شرایط فعلی نه تنها سود نمی کنند بلکه همان هزینه تولید شان را در نمی آورند. این در حالی است که کشور ما تحت تحریم‌های ظالمانه نیز بوده و در بحث نفت رشد منفی داریم پس از یک جایی باید ارز مورد نیاز را تامین کنیم.
زیرساخت کشاورزی ما برای صادرات فراهم نیست؛ یعنی سیستم سورتینگ، بسته بندی، درجه بندی و پس از آن برندینگ و تجاری سازی ما هیچ کدام روی اصول نیست، به همین دلیل زعفران ما توسط کشور اسپانیا و پسته ما توسط ترکیه و آمریکا بسته بندی و فروخته می شود
اعظمی ساردویی افزود: یکی از بهترین بخشهایی که می‌تواند ارز مملکت را تامین کند بخش کشاورزی و در کنار آن معادن است. اما متاسفانه ما برنامه‌ای برای این دو بخش تا به حال نداشته‌ایم و به عبارت دیگر با جدیت آن را دنبال نکرده ایم.
وی خاطر نشان کرد: مورد دیگر اینکه زیرساخت کشاورزی ما برای صادرات فراهم نیست؛ یعنی سیستم سورتینگ، بسته بندی، درجه بندی و پس از آن برندینگ و تجاری سازی ما هیچ کدام روی اصول نیست. به همین دلیل زعفران ما توسط کشور اسپانیا و پسته ما توسط ترکیه و آمریکا بسته بندی و فروخته می شود. بنابراین یکی از برنامه های ما این است که این موضوعات را حتما دنبال کنیم و از ظرفیتهای بالای بخش کشاورزی بهره بیشتری ببریم.
اندک زیرساختهای صنایع تبدیلی موجود در کشور به جا نیست
نماینده مردم جیرفت و عنبرآباد در پاسخ به این سوال که با توجه به اینکه ما در بخش صنایع تبدیلی و تکمیلی ضعف داریم، به نظر شما چه موانعی باعث می شود که نتوانیم در این بخش خوب عمل کنیم، گفت: به نظر من این موضوع نیز به همان بحث کشاورزی قراردادی برمی گردد. به عنوان مثال محصولاتی که ما در جنوب کرمان تولید می کنیم محصولات تازه خوری هستند و علیرغم اینکه در این منطقه کارخانه رب گوجه داریم اما هر سال ضرر می کنند چون با کشاورزان قرارداد نمی بندد. یا مثلا وقتی قیمت سیب زمین در همدان بالا می‌رود کارخانه صنایع تبدیلی که در کنار آن چیپس تولید می‌کند متضرر می شود چون برای خرید محصول با سیب زمینی کاران این منطقه قراردادی منعقد نکرده است. بنابراین در اینجا است که کشاورزی قراردادی معنا و مفهوم پیدا می کند اما متاسفانه این فرهنگ هنوز جا نیفتاده و کارخانه داران و هم کشاورزان ما همزمان با هم ضرر می‌کنند.
زیرساختهای صنایع تبدیلی موجود در کشور باید به جا باشد؛ یعنی مشخص شود که در کجا چه صنایع تبدیلی را می خواهیم
اعظمی ساردویی اظهار داشت: اگر صنایع بسته بندی ما شیک شود محصولات مان هیچ مشکلی ندارد و حتی نزدیک به ارگانیک است. به طوری که برای تولید خرما در جیرفت هیچگونه سمی مصرف نمی شود و کود در حداقل است بنابراین صنایع تبدیلی برای استفاده بهینه از این محصولات باکیفیت بسیار ضروری است.
وی تاکید کرد: در حال حاضر زیرساختهای صنایع تبدیلی را تا حدودی داریم اما همان هایی هم که داریم به جا نیستند. در حالی که این زیرساختها باید به جا باشد؛ یعنی مشخص شود که در کجا چه صنایع تبدیلی را می خواهیم. بنابراین رشد صنایع تبدیلی کشاورزی باید با توجه به هر منطقه و با توجه به آمایش سرزمین و الگوی کشت در نظر گرفته شود.
