ویتامین دی با ایجاد افزایش جذب فسفر و کلسیم از روده ها و کاهش دفع از کلیه به متابولیسم استخوان ها کمک می نماید. این ویتامین از ویتامین های محلول در چربی است، که به رشد و استحکام استخوانها از طریق کنترل تعادل کلسیم و فسفر کمک می کند.
در سراسر جهان در حدود یک میلیارد نفر در معرض سطوح ناکافی ویتامین دی در خون شان هستند. برآورد میشود که ۴۰ تا ۷۵ درصد از تمام بزرگسالان دچار کمبود ویتامین دی باشند.
با این حال اما پژوهش‌های جدید در این روزها نشان میدهد، کمبود ویتامین دی میتواند ریسک ابتلا به بیماری کرونا را افزایش دهد و با توجه به اینکه در این روزها توصیه میشود گروه‌های جمعیتی در خانه بمانند ممکن است ویتامین دی کمتری را جذب کنند. تا جایی که، اداره بهداشت عمومی انگلستان خوردن ویتامین دی را در بهار و تابستان امسال توصیه کرده است.
ویتامین دی از راه مصرف برخی مواد غذایی یا قرار گرفتن در معرض نور خورشید جذب بدن میشود. نیاز روزانه برای این ویتامین برای هر فرد بالغ ۱۰ میکروگرم یا حداکثر ۲۰۰۰ واحد در روز و در دوران کودکی و پیری این میزان بالاتر است.
از چه منابعی ویتامین دی را دریافت کنیم؟
آفتاب: تابش پرتو فرابنفش به پوست انسان باعث میشود که ماده ای به نام دهیدروکلسترول با طی مراحلی در بدن در کلیه به ویتامین دی تبدیل شود. افراد با پوست روشن تر نسبت به تیره‌ترها می توانند در مدت کمتری که زیر آفتاب مانده اند نیاز خود به این ویتامین را تامین کنند.
منابع گیاهی: قارچ، غلات و برخی سبزیجات و میوه‌جات.
منابع حیوانی: کره، روغن کبد ماهی، زرده تخم مرغ، خامه، جگر، ماهی ساردین.
شایع ترین بیماریهای مرتبط با فقر ویتامین دی
بیماری قلبی: افراد مبتلا به فقر ویتامین دی، ۳۲ درصد بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی هستند. ویتامین دی به بهود عملکرد سیستم ایمنی بدن و کنترل التهاب و در نتیجه کاهش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی کمک میکند.
بیماری التهابی روده: مطالعات انجام شده در اروپا و ایالات متحده ارتباط بین سطوح پایین ویتامین دی و میزان بالای ابتلا به بیماریهای التهابی روده را نشان داده است. بیماری التهابی روده در جمعیتی که کمترین میزان نور خورشید را دریافت میکنند، بیشتر است.
زوال عقل و آلزایمر: بزرگسالانی که در معرض کمبود ویتامین دی هستند، ۵۳ درصد نسبت به سایرین بیشتر در معرض خطر زوال عقل قرار دارند.
بیماری کلیوی: یک مطالعه نشان داده کسانی که دچار فقر ویتامین دی هستند، دو برابر بیشتر در معرض آلبومینوری یا آلبومین بالا در ادرار قرار دارند. آلبومینوری از نشانههای اولیه آسیب کلیوی است.
پوکی استخوان: ویتامین دی از آنجا که منجر به جذب کلسیم و فسفات از رژیم غذایی میشود، به طور مستقیم با پوکی استخوان ارتباط دارد. کمبود این ویتامین منجر به دردهای استخوانی و پوکی استخوان میشود و خطر شکستگی های استخوانی را چند برابر میکند.
دیابت نوع ۲: مطالعات حاکی از آنند که قرار گرفتن روزانه ۲۰ دقیقه در معرض نور خورشید و یا استفاده از مکملهای ویتامین دی، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش میدهد.
اختلال در نعوظ: اگرچه اختلال در نعوظ میتواند ناشی از دیابت و سرطان پروستات ایجاد شود ولی مطالعات جدید نشان دادهاند که موارد شدید اختلال در نعوظ با سطوح بسیار پایین ویتامین دی رابطه مستقیم دارد.
