باغداران مازندران به توصیه‌های فنی کارشناسان حفظ نباتات جهاد کشاورزی برای جلوگیری از آفات و بیماری‌ها در باغات سیاه ریشه توجه کنند.
به گزارش اکودام، پایگاه اطلاع رسانی جهاد کشاورزی مازندران مدیر حفظ نباتات جهاد کشاورزی استان با اشاره به اهمیت پیشگیری و کاهش خسارت آفات و بیماری ها در باغات سیاه ریشه، توصیه هایی برای جلوگیری و مدیریت آفات و بیماری های میوه هسته دار و دانه دار به منظور انجام مبارزه بهاره ارائه کرد.
عبدالرحمن زاغی با بیان اینکه زنبور گوجه و آلو از آفات مهم درختان گوجه سبز (آلوچه) در اوایل فصل رشد (بهار) در مازندران است که لارو (کرم) آن با تغذیه از گوشت میوه های تازه تشکیل شده سبب زرد شدن، ریزش میوه و نهایتا کاهش محصول می شود، گفت: مبارزه شیمیایی در مناطقی که سابقه آلودگی دارد پس از تشکیل میوه و مشاهده اولین علایم خسارت آفت، ضمن ارائه نمونه و هماهنگی با کارشناسان حفظ نباتات و کلینیک های گیاهپزشکی با اخذ نسخه گیاهپزشکی با سموم توصیه شده مورد تاکید است.
مدیر حفظ نباتات جهاد کشاورزی مازندران در مورد آفت شته بیان کرد: این آفت حشرات مکنده کوچکی به رنگ های سبز، سیاه و قهوه ای است که از اواسط فروردین به بعد عموماً پشت برگ ها و روی شاخه های جوان و نورسته با تراکم بالا ظاهر شده و با تغذیه از شیره گیاهی موجب پیچیدگی برگ ها، سرشاخه ها، ترشح عسلک و دوده ای شدن برگ و میوه و همچنین ریزش شکوفه ها و میوه های تازه تشکیل شده و انتقال بیماری های ویروسی می شود.
زاغی تصریح کرد: تراکم پائین آفت یاد شده توسط حشرات مفید مانند کفشدوزک ها، زنبورها و مگس های پارازیت و بالتوری های شکارگر بصورت طبیعی کنترل شده و نیاز به مبارزه شیمیایی نیست، در صورت مشاهده تراکم بالای شته ها با هماهنگی و مشاوره با کارشناسان حفظ نباتات و کلینیک های گیاهپزشکی با سموم اختصاصی توصیه شده نظیر پریمور و کونفیدور با دوز توصیه شده در نسخه گیاهپزشکی بصورت مه پاشی با فشار کم توصیه می شود تا موجب ریزش شکوفه ها و میوه های تازه تشکیل شده نشود.
مدیر حفظ نباتات جهاد کشاورزی مازندران شپشک سفید توت را یکی از آفات مهم درختان هلو، شلیل، کیوی، گردو، توت و بید اعلام کرد و گفت: تراکم بالای پوره های آفت یاد شده با تغذیه از شیره گیاهی سبب ضعف عمومی درخت، زرد شدن و ریزش برگ و خشکیدگی سرشاخه های آلوده می شود، آفت مزبور ابتدا روی تنه درخت نزدیک سطح خاک مستقر شده که در صورت عدم مبارزه بدلیل چند نسله بودن آفت، پوره های نسل دوم یا نسل سوم روی شاخه های اصلی و سرشاخه ها مستقر می شود که در صورت عدم کنترل بموقع موجب خشکیدگی درخت و علاوه بر خسارت های یاد شده صادرات میوه خصوصا کیوی را بشدت تحت تاثیر قرار می دهد.
وی توضیح داد: در حال حاضر مدیریت آفت در قالب مبارزه تلفیقی شامل مبارزه مکانیکی (پاک کردن تنه و شاخه های اصلی درخت با اسکاچ نرم و حذف سرشاخه های شدیدا” آلوده) و در صورت مشاهده ظهور پوره های آفت از هفته دوم اردیبهشت به بعد ضمن ارائه نمونه و هماهنگی با کارشناسان حفظ نباتات و کلینیک های گیاهپزشکی می توان با حشره کش های توصیه شده نظیر دورسبان یا دیازینون ۶۰ درصد روی تنه و شاخه های اصلی درخت اقدام به سمپاشی کرد.
مدیر حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی مازندران درباره بیماری های میوه هسته دار و دانه دار گفت: از مهمترین بیماری های قارچی می توان به بیماری لب شتری هلو و شلیل، بیماری غربالی، مونیلیا، لکه سیاه سیب و گلابی و سفیدک ها اشاره کرد که با ایجاد علائم مربوط به خود روی برگ ها منجر به کاهش سطح فتوسنتز و نهایتا خسارت کمی و کیفی روی محصول می شود.
زاغی در مورد بیماری شانکر باکتریایی درختان هسته دار، گفت: علائم بیماری بصورت لکه های آب سوخته قهوه ای رنگ همراه با ترشح صمغ و خشکیدگی از محل ایجاد لکه بسمت نوک شاخه ها مشاهده می شود.
وی با اشاره به موارد فوق، مشاوره و هماهنگی با کارشناسان حفظ نباتات و کلینیک های گیاهپزشکی برای استفاده یکی از قارچکش های اختصاصی و مناسب نظیر کاپتان، کولیس، لونا و ناتیوو برای بیماری های قارچی و ترکیبات مسی برای بیماری های باکتریایی با دوز توصیه شده پس از ریزش گل ها و ظهور میوه را الزامی دانست.
مدیر حفظ نباتات جهاد کشاورزی مازندران با بیان اینکه بدلیل حساسیت شدید درختان سیاه ریشه در فصل رشد به روغن امولسیون شونده، استفاده از ترکیب یاد شده در مبارزه بهاره اکیدا ممنوع است، افزود: برای پیشگیری از هرگونه تاثیر سوء احتمالی سمپاشی ها روی حشرات گرده افشان خصوصا زنبور عسل، هماهنگی با زنبورداران منطقه برای جابجایی کندوها و رعایت نکات ایمنی ضروری است.
وی به باغداران تاکید کرد از اختلاط سموم مورد مصرف با کودهای شیمیایی در سمپاشی ها خودداری و برای کسب اطلاعات و راهنمایی های بیشتر به کارشناسان حفظ نباتات مستقر در مراکز، مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان ها و کلینیک های گیاهپزشکی مراجعه کنند.
مازندران ۱۶۰هزار هکتار باغ دارد که ۱۱۵هزار هکتار آن باغ مرکبات و مابقی به عنوان باغ با درختان سیاه ریشه است.
