به گزارش خبرگزاری مهر، با توجه به انتشار خبر اعلام وضعیت هشدار بهداشتی توسط سازمان جهانی بهداشت درباره بیماری ام پاکس یا همان آبله میمونی، درک درست از آنچه می‌تواند برای سایر کشورها و ساختار درمان و بهداشت کشور خطرآفرین باشد مهم است.
دلایل مختلفی برای خطرناک بودن انتشار این سویه برای سایر کشورها نیز وجود دارد، هرچند تا امروز، سویه اصلی ابتلاء به “ام پاکس“، از نوع “کلاد ۱” بوده است، اما در سویه جدید که نگرانی ایجاد کرده، نوع “کلاد ۱ بی” است که این فرم بر اساس آخرین گزارشات دارای ویژگی‌های سرایت پذیری، مرگ و میر و انتقال راحت تر نسبت به سویه قبل است.
برخی گزارش‌های علمی نشان می‌دهد، در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته، موارد ابتلاء در آفریقا، ۱۶۰ درصد افزایش یافته و مرگ و میرها ۱۹ درصد افزایش یافته است.
از سوی دیگر، برخلاف سویه قبلی این ویروس که ضایعات بیشتر در قفسه سینه، دست‌ها و پاها دیده می‌شد، شکل جدید ام پاکس باعث ایجاد علائم و ضایعات خفیف‌تری در پوست و بویژه در ناحیه تناسلی می‌شود. این امر تشخیص را سخت‌تر می‌کند، به این معنی که ممکن است افراد بدون اینکه بدانند آلوده هستند، دیگران را نیز بیمار کنند.
به لحاظ گسترش این بیماری نیز، ام پاکس اخیراً برای اولین بار در چهار کشور شرق آفریقا شامل بوروندی، کنیا، رواندا و اوگاندا نیز مشاهده شده است.
گزارش‌های کارشناسان می‌گوید احتمالاً سرایت پذیری از طریق پوست در فرم جدید افزایش یافته است. چرا که طغیان‌های محدود این بیماری در بین پرسنل پزشکی و خانواده‌های بیماران بسیار بیشتر از قبل رخ داده است.
عوامل اشاره شده بالا به همراه کمبود واکسن اثربخش برای مناطق گرفتار با آبله میمونی مهم‌ترین دلایلی است که سازمان جهانی بهداشت نسبت به گسترش این اپیدمی به سایر کشورهای جهان اعلام هشدار کرده است.
هرچند تاکنون گزارشی از ابتلاء به آبله میمونی در ایران گزارش نشده است، اما افزایش سطح آگاهی عمومی، آشنایی کادر پزشکی به ابعاد بیماری و تدابیر مراقبت‌های مرزی و برقراری نظام مراقبت مرتبط با این بیماری برای کشور پیشنهاد می‌شود.
