به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، بر اساس یافته‌های منتشر شده، به طور کلی، هورمون درمانی با ۷ درصد کمتر خطر ابتلاء به آلزایمر یا زوال عقل در آینده مرتبط است.
«فرانسسماری مودوگنو»، محقق ارشد و پروفسور زنان و زایمان و علوم تولید مثل در دانشگاه پیتسبورگ، گفت: «یافته‌های ما بر اهمیت آگاهی از فاکتورهای فردی بیمار هنگام تجویز دارو یا توسعه برنامه‌های درمانی برای سرطان سینه تأکید می‌کند.»
حدود دو سوم بیماران مبتلا به سرطان سینه توموری دارند که توسط هورمون‌های زنانه استروژن یا پروژسترون تغذیه می‌شود. هورمون درمانی در این بیماران می‌تواند با مسدود کردن آن هورمون‌ها مانع رشد تومور شود.
برای این مطالعه، محققان داده‌های بیش از ۱۸۸۰۰ زن ۶۵ ساله و بالاتر را که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ به سرطان سینه مبتلا شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
محققان دریافتند دو سوم از زنان (۶۶ درصد) طی سه سال پس از تشخیص، هورمون درمانی دریافت کردند.
نتایج نشان می‌دهد که در طول یک پیگیری متوسط ۱۲ ساله، ۲۴ درصد از بیماران هورمون درمانی به آلزایمر یا زوال عقل مبتلا شدند، در مقایسه با ۲۸ درصد از زنانی که در طول درمان سرطان از این داروها استفاده نکرده بودند.
به گفته محققان، اثر محافظتی در زنان ۶۵ تا ۶۹ ساله قوی‌ترین بود. از سوی دیگر، هورمون درمانی در واقع خطر زوال عقل را در زنان بالای ۸۰ سال افزایش می‌دهد.
مودوگنو افزود: «مطالعه ما نشان می‌دهد که زنان جوان‌تر ممکن است از هورمون‌درمانی از نظر کاهش خطر ابتلاء به بیماری آلزایمر و سایر انواع زوال عقل سود بیشتری ببرند.»
او گفت: «مزایای هورمون درمانی برای زنان ۷۵ ساله و بالاتر، به ویژه در افرادی که سفید پوست بودند، کاهش یافت. این نشان می‌دهد که زمان شروع هورمون درمانی بسیار مهم است و برنامه‌های درمانی باید متناسب با سن بیمار تنظیم شوند.»
به گفته محققان، استروژن از سلامت مغز محافظت می‌کند. احتمالاً این داروها می‌توانند با دستکاری گیرنده‌های استروژن در مغزی که به هورمون پاسخ می‌دهند، بر خطر زوال عقل تأثیر بگذارند.
محققان افزودند، همچنین ممکن است هورمون درمانی بر پروتئین‌هایی مانند آمیلوئید بتا و تاو که ارتباط نزدیکی با خطر آلزایمر دارند، یا سلامت رگ‌های خونی کوچکی که مغز را تغذیه می‌کنند، تأثیر بگذارد.
رابطه بین هورمون درمانی برای سرطان سینه و خطر زوال عقل پیچیده است و تحت تأثیر عوامل متعددی است. تحقیقات مداوم برای درک بیشتر مکانیسم‌های پشت این ارتباط و ارائه دستورالعمل‌های واضح‌تر در مورد استفاده از هورمون درمانی مورد نیاز است.
