به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، محققان گزارش دادند که موش‌های آزمایشگاهی که از طریق آب آشامیدنی خود در معرض میکروپلاستیک ها قرار گرفته بودند، تعدادی از اندام‌های مختلف شأن بواسطه ذرات پلاستیکی دچار آسیب شده بود.
محقق ارشد «الیسئو کاستیلو»، دانشیار دانشگاه نیومکزیکو، گفت: «ما می‌توانیم میکروپلاستیک‌ها را در بافت‌های خاصی پس از قرار گرفتن در معرض آن تشخیص دهیم. این وضعیت به ما می‌گوید که این ماده می‌تواند از سد روده عبور کرده و به بافت‌های دیگر نفوذ کند.»
محققان می‌گویند دانشمندان تخمین می‌زنند که افراد به طور متوسط هر هفته پنج گرم ذرات میکروپلاستیک، تقریباً به اندازه پلاستیک موجود در کارت اعتباری می‌خورند.
کاستیلو در بیانیه خبری دانشگاه گفت: «طی چند دهه گذشته، میکروپلاستیک‌ها در اقیانوس‌ها، در حیوانات و گیاهان، در آب لوله‌کشی و آب بطری‌شده یافت شده‌اند. به نظر می‌رسد آنها همه جا هستند.»
کاستیلو و همکارانش برای اینکه ببینند بعد از خوردن این ذرات پلاستیکی ریز چه اتفاقی می‌افتد، موش‌های آزمایشگاهی را با مقداری میکروپلاستیک معادل آنچه انسان در هفته می‌خورد، تغذیه کردند.
پس از یک ماه، محققان دریافتند میکروپلاستیک‌ها از روده به بافت‌های کبد، کلیه و مغز راه یافته بودند.
بر اساس تحقیقات قبلی که نشان داده است این ذرات می‌توانند باعث التهاب و تغییر متابولیسم سلولی شوند، کاستیلو همچنین نگران است که میکروپلاستیک ها می‌توانند مشکلات سلامتی را در انسان تشدید کنند.
کاستیلو گفت: «التهاب افزایش یافته می‌تواند شرایط دستگاه گوارش مانند کولیت اولسراتیو و بیماری کرون را بدتر کند.»
وی گفت: «گام بعدی در تحقیق این است که ببینیم رژیم غذایی چگونه بر جذب میکروپلاستیک ها تأثیر می‌گذارد.»
کاستیلو خاطرنشان کرد: «رژیم غذایی هر کس متفاوت است. بنابراین، کاری که ما می‌خواهیم انجام دهیم این است که به این حیوانات آزمایشگاهی رژیم غذایی پرکلسترول / چربی یا رژیم غذایی پر فیبر بدهیم، تا ببینیم آنها در معرض میکروپلاستیک‌ها قرار می‌گیرند یا نه.»
کاستیلو گفت، همچنین تحقیقاتی در مورد چگونگی تغییر میکروپلاستیک ها در باکتری‌های طبیعی روده برنامه ریزی شده است.
به گفته کاستیلو، «تحقیقات همچنان اهمیت سلامت روده را نشان می‌دهد. اگر روده سالمی نداشته باشید، روی مغز، کبد و بسیاری از بافت‌های دیگر تأثیر می‌گذارد. بنابراین، حتی با تصور اینکه میکروپلاستیک‌ها کاری در روده انجام می‌دهند، قرار گرفتن مزمن در معرض آنها می‌تواند منجر به اثرات سیستمیک شود.»
