به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، به گفته محققان، به طور متوسط، یک لیتر آب بطری حاوی ۲۴۰۰۰۰ قطعه پلاستیکی قابل تشخیص است که ۱۰ تا ۱۰۰ برابر بیشتر از تخمین‌های قبلی است.
آنها افزودند که از هر ۱۰ ذره پلاستیکی ۹ ذره نانوپلاستیک بودند.
به گفته محققان، ذرات نانوپلاستیک به قدری ریز هستند که می‌توانند از روده‌ها و ریه‌ها مستقیماً وارد جریان خون شده و در نهایت در اندام‌هایی مانند قلب و مغز رسوب کنند.
به همین دلیل، محققان در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه این نانوپلاستیک ها ممکن است به بدن انسان آسیب برسانند.
«بی ژان یان»، محقق ارشد و شیمیدان محیط زیست در دانشگاه کلمبیا، در یک بیانیه خبری گفت: «مطالعات مسمومیت فقط حدس می‌زدند که چه چیزی در آنجا وجود دارد. اما این تحقیق پنجره‌ای را می‌گشاید که می‌توانیم به دنیایی پی ببریم که قبلاً در معرض دید ما نبوده است.»
میکروپلاستیک ها به عنوان قطعاتی از کمتر از یک چهارم اینچ تا ۱.۲۵ هزارم اینچ تعریف می‌شوند.
نانوپلاستیک ها حتی ذرات ریزتری هستند که اندازه آنها کمتر از ۱ میکرومتر است. در مقام مقایسه، قطر موی انسان حدود ۷۰ تا ۷۵ میکرومتر است.
به گفته محققان، برخلاف مواد آلی طبیعی، بیشتر پلاستیک‌ها به مواد بی ضرر تجزیه نمی‌شوند. آنها فقط به ذرات کوچک‌تر تجزیه می‌شوند.
برای این مطالعه، محققان از روش میکروسکوپی جدیدی استفاده کردند که در آن دو لیزر به طور همزمان نمونه‌ها را بررسی می‌کنند.
این تیم هفت پلاستیک معمولی را هدف قرار دادند تا ببینند چه تعداد ذره می‌توانند در آب بطری پیدا کنند.
آنها در هر لیتر ۱۱۰۰۰۰ تا ۳۷۰۰۰۰ ذره پیدا کردند که ۹۰ درصد آن نانوپلاستیک بود.
یکی از ذرات پلاستیکی رایج پلی اتیلن ترفتالات (PET) بود که از آن بطری‌های آب زیادی ساخته می‌شود. به گفته محققان، احتمالاً وقتی بطری فشرده می‌شود یا در معرض گرما قرار می‌گیرد، ذرات به داخل آب وارد می‌شوند.
اما نتایج نشان می‌دهد که ذرات PET در واقع از ذرات پلی آمید، نوعی نایلون که در فیلترهای پلاستیکی برای تصفیه آب قبل از بطری استفاده می‌شود، بیشتر بود.
پلاستیک‌های صنعتی مانند پلی استایرن، پلی وینیل کلرید و پلی متیل متاکریلات نیز معمولاً در آب بطری یافت می‌شدند.
