به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، دکتر «یوشیفومی تامورا»، از دانشگاه جونتندو در توکیو و محقق ارشد این پژوهش، گفت: «ورزش بدنی در نوجوانی بیش از ۵۰ سال بعد بر تراکم استخوان افراد مسن تأثیر می‌گذارد. یافته‌های ما می‌تواند انتخاب ورزش‌هایی را که در دوران نوجوانی انجام می‌شود برای مزایای سلامتی طولانی‌تر راهنمایی کند.»
زوال بافت استخوانی که پوکی استخوان نامیده می‌شود، یکی از دلایل اصلی زمین خوردن در بین افراد مسن است که منجر به شکستگی و نیاز به مراقبت‌های پرستاری طولانی مدت می‌شود. به گفته محققان، بهترین زمان برای پیشگیری از آن در جوانی است، زیرا توانایی بدن برای ساخت توده استخوانی در دهه ۲۰ زندگی شروع به کاهش می‌کند.
تامورا در ادامه افزود: «بعد از کاهش تراکم استخوان به سختی می‌توان آن را افزایش داد. بنابراین، افزایش حداکثر توده استخوانی در دوران نوجوانی برای حفظ تراکم استخوان در سنین بالا مهم است.»
در حالی که مطالعات دیگر نشان داده اند که افزایش ۱۰ درصدی در اوج توده استخوانی در دوران نوجوانی می‌تواند تا ۱۳ سال از پوکی استخوان جلوگیری کند، این تیم به این فکر کرد که چه فعالیت‌های ورزشی ممکن است بیشتر کمک کند.
آنها در مطالعه خود بر روی ۱۶۰۰ نفر در رده سنی بین ۶۵ تا ۸۴ سال، برخی از روندهای کلیدی را مورد بررسی قرار دادند.
نتایج نشان داد سالمندانی که در نوجوانی به ورزش‌های پرتحرک می‌پرداختند، استخوان‌های سالم‌تری نسبت به کسانی داشتند که این کار را نکرده بودند.
رایج‌ترین فعالیت‌های ورزشی نوجوانان شامل بسکتبال، بیسبال / سافتبال، جودو، تنیس روی میز، تنیس، والیبال و شنا بود.
سالمندانی که در نوجوانی بسکتبال بازی کردند، استخوان‌های ران قوی‌تری داشتند. این مطالعه نشان داد که وزن بدن و سطح ویتامین D نیز در این زمینه نقش داشته است.
زنانی که در سنین نوجوانی شناگر بوده یا والیبال بازی کرده بودند، استخوان‌های قوی‌تری در قسمت پایین ستون فقرات خود دارند. نوع ورزش با تراکم استخوان کمتر ستون فقرات در مردان ارتباطی نداشت. اما این مطالعه نشان داد که وزن بدن، سطح ویتامین D خون و وجود دیابت نقش مهمی دارند.
در حالی که مقادیر تراکم استخوان برای مردان در محدوده طبیعی بود، زنان مقادیر کمتری داشتند و تعداد بیشتری از آنها برای پوکی استخوان دارو مصرف می‌کردند.
یافته‌ها نشان می‌دهد افراد مسن‌تری که در نوجوانی به فعالیت‌های ورزشی پرتأثیر پرداخته بودند، در دوران پیری از سلامت استخوان‌های بهتری برخوردار بودند.
