به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، خوشبختانه، به نظر می‌رسد که بدن آنها در نهایت می‌تواند پس از بازگشت به زمین، به لطف چربی ذخیره شده در مغز استخوان، دوباره آن را احیا کند.
دکتر «گای ترودل»، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه اتاوا در کانادا، گفت: «ما دریافتیم که فضانوردان حدود یک ماه پس از بازگشت به زمین، چربی کمتری در مغز استخوان خود دارند.»
او در ادامه افزود: «ما فکر می‌کنیم بدن از این چربی برای کمک به جایگزینی گلبول‌های قرمز خون و بازسازی استخوان‌هایی که در سفر فضایی از دست رفته است استفاده می‌کند.»
این تحقیق جدید بر اساس مطالعه قبلی ترودل است که نشان می‌دهد بدن فضانوردان در طول سفرهای فضایی ۵۴ درصد بیشتر از آنچه که معمولاً روی زمین اتفاق می‌افتد، گلبول‌های قرمز خون را از بین می‌برد. این عارضه به عنوان “کم خونی فضایی” شناخته می‌شود.
ترودل گفت: «خوشبختانه، وقتی بدن بی وزن است، کم خونی در فضا مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما هنگام فرود بر روی زمین و به طور بالقوه در سیارات یا قمرهای دیگر دارای نیروی گرانش، کم خونی بر انرژی، استقامت و قدرت تأثیر می‌گذارد و می‌تواند اهداف مأموریت را تهدید کند. اگر بتوانیم دقیقاً بفهمیم چه چیزی این کم خونی را کنترل می‌کند، ممکن است بتوانیم پیشگیری و درمان را بهبود بخشیم.»
برای این مطالعه، محققان اسکن MRI مغز استخوان ۱۴ فضانورد را در مقاطع زمانی مختلف قبل و بعد از یک مأموریت شش ماهه در ایستگاه فضایی بین المللی بررسی کردند.
محققان دریافتند حدود یک ماه پس از بازگشت به زمین، چربی مغز استخوان ۴.۲ درصد کاهش یافت. این چربی به تدریج به سطح طبیعی بازگشت و ارتباط نزدیکی با افزایش تولید گلبول‌های قرمز خون و ترمیم استخوان داشت.
ترودل گفت: «از آنجایی که گلبول‌های قرمز خون در مغز استخوان ساخته می‌شوند و سلول‌های استخوانی مغز استخوان را احاطه کرده‌اند، منطقی است که بدن از چربی محلی مغز استخوان به عنوان منبع انرژی برای سوخت‌رسانی به گلبول‌های قرمز و تولید استخوان استفاده کند.»
نویسندگان خاطرنشان کردند که فضانوردان جوان‌تر ممکن است توانایی مضاعفی برای مهار انرژی از چربی مغز استخوان داشته باشند. چربی مغز استخوان فضانوردان زن پس از یک سال بیش از حد انتظار افزایش یافت.
