کارشناسان معتقدند آسیب هایی که به واسطه شیوع کرونا بر سلامت و بهداشت جهانی وارد شد این امر را نمایان ساخته است که هرچه سریعتر رژِیم غذایی جهانی باید باز تعریف شود و تحولی عظیم در صنعت کشاورزی جهان رخ دهد.
بحران COVID-۱۹ خطرات رژیم های ناسالم و شکنندگی شدید سیستم جهانی غذا را برجسته کرده است. به طوری که این بیماری به طور نامتناسب بر افرادی که اضافه وزن دارند، مبتلا به دیابت هستند یا از بیماری های قلبی-عروقی رنج می برند بیشترین تاثیر را می گذارد. جالب اینجا است که بیماری های نامبرده غالبا به رژیم های غذایی ضعیف مرتبط است.
این در حالی است که کارشناسان معتقدند بازسازی اقتصادی که به دنبال همه گیر COVID-۱۹ رخ خواهد داد، فرصتی برای ارائه تغذیه و سلامتی بهتر برای همگان است. درواقع همه گیری COVID-۱۹ باید ما را تشویق کند تا چگونگی تغذیه بشریت را باز تعریف کنیم. به عبارت دیگر در حال حاضر جهان فرصتی بی نظیر برای اتخاذ تدابیر بلند مدت برای ارتقاء رژیم های غذایی سالم تر، ترغیب کشاورزان به تولید طیف گسترده ای از مواد غذایی و تقویت همکاری بین بخش های بهداشت عمومی، غذا و کشاورزی در اختیار دارد. بر این اساس تحقیقات کشاورزی می تواند نقش اساسی در تحول سیستم های غذایی و پایدارتر و انعطاف پذیر تر کردن آنها داشته باشد.
کشاورزان برای کشت در سال زراعی جدید تردید دارند
بر اساس این گزارش، اقدامات اجتماعی که برای مهار شیوع ویروس صورت گرفته است باعث کاهش چشمگیر درآمد افراد و در نتیجه کاهش تقاضای جهانی غذا شده است و این کاهش تقاضا در ژانویه تا مه ۲۰۲۰ (دی ۹۸ تا اردیبهشت ۹۹) تأثیر عمیقی بر معیشت صدها هزار کشاورز خرده فروش در سراسر جهان داشته است.
علاوه بر این، تعطیلی رستوران ها و مدارس، اختلال در سیستم توزیع و کمبود نیروی کار مهاجر برای برداشت محصولات زراعی منجر به تولید حجم عظیمی ضایعات محصولات کشاورزی شده است.
سیاست گذاران به جای اینکه تجارت را متوقف کنند، باید آن را تسهیل کنند و تبادل اطلاعات بین تولیدکنندگان مواد غذایی و خریداران را، به ویژه در سطح محلی، بهبود بخشند
از سوی دیگر بسیاری از کشاورزان در مورد کشت کردن یا کشت نکردن برای سال زراعی جدید تردید دارند؛ اگرچه برخی از تولید کنندگان رقابتی بسیار رونق گرفته اند؛ به عنوان مثال، صادرات سویای برزیل به چین در پنج ماه اول سال ۲۰۲۰ به رکورد بالایی رسیده است. اما با توجه به شکنندگی سیستم غذایی، هرگونه انقباض اضافی در عرضه یا محدودیت صادرات می تواند به سرعت روند اخیر قیمت را معکوس کند. به این معنا که قیمت مواد غذایی می تواند به میزان قابل توجهی افزایش یابد و امنیت جهانی غذا را نیز تضعیف کند.
در واقع، سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد تخمین می زند که حداقل ۱۴.۴ میلیون نفر در ۱۰۱ کشور وارد کننده مواد غذایی خالص به دلیل بحران اقتصادی ناشی از COVID-۱۹ دچار کمبود غذا شوند. این در حالی است که در حالت بدبینانه تخمین زده شده است که کاهش ده درصدی در رشد تولید ناخالص داخلی جهانی در سال ۲۰۲۰ این رقم به ۸۰.۳ میلیون نفر افزایش می دهد.
بنابراین در کوتاه مدت، دولتها نه تنها باید از افراد و شرکتهایی که در اثر این بیماری آسیب دیده اند حمایت مالی کنند بلکه برای جلوگیری از بروز بحران غذایی نیز باید اقدام کنند.
در ۶۰ سال گذشته، رژیم های جهانی یکدست و یکپارچه تر شده اند و به طور فزاینده ای تحت سلطه غذاهای اصلی هستند که دارای انرژی بالا و ریز مغذی کم است
برخی کارشناسان معتقدند سیاست گذاران به جای اینکه تجارت را متوقف کنند، باید آن را تسهیل کنند و تبادل اطلاعات بین تولیدکنندگان مواد غذایی و خریداران را، به ویژه در سطح محلی، بهبود بخشند. این در حالی است که اقدامات طولانی مدت باید شامل ارتقاء غذای سالم تر باشد.
ضرورت شناسایی محصولات مغذی جدید و گنجاندن در رژیم غذایی جهانی
در ۶۰ سال گذشته، رژیم های جهانی یکدست و یکپارچه تر شده اند و به طور فزاینده ای تحت سلطه غذاهای اصلی هستند که دارای انرژی بالا و ریز مغذی کم است.
سه محصول زراعی برنج، ذرت و گندم بیش از ۵۰٪ کالری را که انسان از گیاهان به دست می آورد، تأمین می کند. این در حالی است که به طور کلی مردم و به طور خاص فقرا، غذای غنی از مواد مغذی مانند میوه، آجیل، دانه ها و غلات کامل را مصرف نمی کنند و هر سال حدود ۱۱ میلیون نفر در اثر رژیم های ناسالم جان خود را از دست می دهند.
به همین دلیل شناسایی انواع محصولات مغذی که می توانند دوباره به رژیم های غذایی تبدیل شوند اولویت اصلی است. به عنوان مثال گیاه بادام زمینی بامبارا آفریقایی حاوی پروتئین هایی با کیفیت بالاتر از عمده غلات است و می توانند در محیط های سخت رشد کنند. البته تحقیقات بیشتر می تواند منجر به بازده بیشتر و این امکان را فراهم سازد تا محصولات بیشتری در دسترس قرار بگیرند.
از سوی دیگر دولت ها می توانند با تخصیص بودجه بیشتر برای تولید کنندگان محلی این نوع محصولات مغذی و دیگر بذرهای مغذی کمک کنند.
به طور کلی مردم و به طور خاص فقرا، غذای غنی از مواد مغذی مانند میوه، آجیل، دانه ها و غلات کامل را مصرف نمی کنند و هر سال حدود ۱۱ میلیون نفر در اثر رژیم های ناسالم جان خود را از دست می دهند
علاوه بر این، محققان می توانند از روشهای متداول پرورش گیاهان برای بارورسازی محصولاتی که در رژیم های غذایی فعلی رایج هستند، بخصوص آن هایی که توسط جمعیت فقرای جهان فقیرترین استفاده می شود، بهره ببرند.
بر اساس این گزارش، تقویت بیولوژیکی به معنی رشد ارقام غنی از مواد مغذی از طریق تلاقی یک رقم پرمصرف با ارقام پر بازده است و این امر مستلزم بهره برداری از صفات ژنتیکی هزاران گونه گیاه زراعی است که در بانکهای ژن حفظ می شوند و یا هنوز هم در مناظر مکانهای شان وجود دارند.
البته کارشناسان تاکید دارند که بحث عرضه این مواد مغذی نباید به همین جا ختم شود، زیرا تولید مواد غذایی عامل اصلی تخریب محیط زیست و از بین رفتن تنوع زیستی است. به طوری که کشاورزی از مقادیر زیادی آب شیرین استفاده می کند، ۳۰٪ از انتشار گازهای گلخانه ای جهانی را تشکیل می دهد و زیستگاه های طبیعی را نابود می کند تا جایی برای دام و محصولات زراعی ایجاد کند.
با این حال مدتهاست که تحقیقات کشاورزی با سرمایه گذاری هایی که در جهت رشد بذر بهتر، حیوانات مقاوم در برابر بیماری و تکنیک های تولیدی کارآمدتر برای تعداد کمی از گونه های گیاهی و جانوری انجام شده است، بر تقویت بهره وری و نه پایداری، متمرکز شده است. در کنار آن، دولت ها نیز این روند را با حمایت مالی، استانداردهای نظارتی و توافق های تجاری پشتیبانی کرده اند.
این در شرایطی است که به نظر می رسد جهان به تحقیقات بیشتری در مورد محصولات غذایی نیاز داریم که می توانند رژیم متنوع و سالم تری را حفظ کنند که اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه می توانند بسیاری از آنها را تولید کنند.
چرا که این بیماری همه گیر لزوم فوری تحول کشاورزی را نمایان ساخت و بدون شک بازسازی اقتصادی که در پی آن خواهد آمد فرصتی مناسب برای تأمین مواد غذایی و سلامتی بهتر برای همه است.
