به گزارش خبرنگار سلامت مهر ۲۱۰ نفر از پزشکان و اعضای جامعه پزشکی در نامه ای به محمدباقر قالیباف نسبت به انتخاب ظفرقندی به عنوان وزیر بهداشت و درمان و آموزش پزشکی ابراز نگرانی کردند.
متن نامه این افراد به شرح زیر است:
بسمه تعالی
جناب آقای دکتر قالیباف
رییس محترم مجلس شورای اسلامی
سلام علیکم
احتراماً به پیوست نامه تعداد ۲۱۰ نفر از پزشکان و جامعه علوم پزشکی در خصوص گزینه پیشنهادی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و نیز نقد برنامه های ارائه شده به مجلس شورای اسلامی توسط آقای دکتر ظفرقندی جهت استحضار و تقدیم به تک تک نمایندگان محترم مجلس، تقدیم می گردد.
امید است نمایندگان محترم مجلس با دقت و درایت در این برهه مهم و سرنوشت ساز نسبت به تعیین سکاندار وزارت بهداشت اقدام نمایند.
گروه پزشکان انقلاب اسلامی
نمایندگان شریف و محترم مجلس شورای اسالمی
سلام علیکم
ضمن تقدیم احترام،
اکنون که با فقدان غیرمترقبه رییس جمهور شهید و پایان زودهنگام دولت، به پشتوانه مردم سالاری دینی در آستانه تشکیل دولت چهاردهم قرار گرفته ایم، به عنوان جمعی از جامعه پزشکی ایران اسلامی، خود را موظف میدانیم که در خصوص انتخاب سکاندار مسئولیت خطیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مطالبی را به عرض برسانیم.
اگر چه آقای دکتر ظفرقندی، شخصیتی علمی و مورد احترام جامعه پزشکی هستند، اما در انطباق ویژگی ها و سوابق ایشان با ویژگی های لازم برای تصدی گری وزارت بهداشت جمهوری اسلامی، علی الخصوص با عرضه این ویژگی ها به معیارهایی که رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیرشان، با نمایندگان محترم مجلس مطرح فرمودند، نگرانی های جدی وجود دارد:
در بررسی نوع عملکرد و کنشگری ایشان، چه در مناصب اجرایی معدود و چه در جایگاه هیئت علمی دانشگاه، نشانه ای از نگرش ملی و تفوق آن بر نگاه حزبی و سیاسی دیده نمی شود. در واقع آنچه که ما به عنوان اعضای جامعه پزشکی در سالهای تحصیل و کار حرفه ای خود شاهد آن بودیم، استفاده از مناصب اجرایی به عنوان جایگاهی برای پیگیری دیدگاه های سیاسی شخصی و حزبی بوده است.
ایشان نه تنها از مناصب اجرایی بلکه حتی از جایگاه حرفه ای پزشکی نیز به عنوان ابزاری برای ابراز نظرات و پیگیری اهداف سیاسی خود و گروه های سیاسی نزدیک به خود استفاده کرده اند.
سخنرانی های ایشان در حمایت از جریان فتنه ۸۸ در دانشگاه، درخواست مکرر رفع حصر سران فتنه و سایر محکومان امنیتی مانند مصطفی تاجزاده و استفاده از جایگاه پزشکی خود به عنوان ابزار فشار، نامه معروف ایشان به بشار اسد و متهم شمردن ایشان در نا آرامی های سوریه در جریان شکل گیری جریانات تکفیری و در زمان نبرد با داعش، بیانیه انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران (حزبی که ایشان ریاست آن را به عهده دارد) در حمایت از جنبش زن، زندگی، آزادی، مثال های روشنی بر این مدعا هستند.
نوع نگرش سیاسی و حزب گرایی جناب آقای دکتر ظفرقندی، جوانب علمی و حرفه ای کنشگری های ایشان را نیز تحت الشعاع قرار می دهد. مروری بر مواضع ضد و نقیض ایشان در دوران همه گیری کرونا می تواند مؤید این موضوع باشد: تاکید بر لزوم ورود واکسن هندی و روسی و بار دیگر مخالفت با واردات واکسن از روسیه، مخالفت با ورود واکسن آمریکایی و انگلیسی از یک سو و اعتراض به پزشکانی که نامه ای با همین مضمون نوشتند از سوی دیگر، دوگانه سازی واکسن داخلی و خارجی و هجمه به واکسن برکت و…
بنابر این سوابق، چه ضمانتی وجود دارد که ایشان بتواند در عرصه وزارت بهداشت، منافع ملی را بر اهداف سیاسی شخصی و حزبی رجحان دهد؟
تعارض منافع از جمله موضوعاتی است که همواره در انتخاب وزرا محل بحث بوده است. ایشان در حال حاضر، علاوه بر اشتغال در کسوت هیئت علمی در یکی از مراکز دانشگاهی، در دو بیمارستان غیردولتی و مطب شخصی نیز اشتغال به کار دارند. اگرچه نگارندگان و امضاکنندگان نامه، خود از شاغلین حرفه پزشکی هستند، اما نمی توانند منکر نگاه صنفی ایشان و احتمال آسیب زا بودن آن در عرصه وزارت شوند.
اختلاف فاحش تعرفه های پزشکی بین بخش خصوصی و دولتی در دوره اول ریاست ایشان بر سازمان نظام پزشکی (دوره ای که تعیین تعرفه بخش خصوصی به عهده سازمان نظام پزشکی گذاشته شده بود) ، اتفاقی بود که هم پزشکان جوان شاغل در بخش دولتی و هم مردم را متضرر کرد و عوارض آن تا کنون نیز ترمیم نشده است.
دکتر ظفرقندی، جراح متبحری است، اما تصدی مقام وزارت بهداشت، بیش از نیاز به تبحر در تخصص جراحی، به دید کلنگر در نظام سلامت، دانش و تجربه در این حوزه نیاز دارد، امری که جناب آقای دکتر ظفرقندی از آن بی بهره اند. بسیاری از آسیب های وارد بر نظام سالمت کشور، ناشی از این عدم جامعیت متصدیان مسئولیت وزارت بوده است. این نقد که به برخی از وزرای گذشته نیز وارد است، ممکن است تا حدی با به کارگیری مشاوران برطرف شود، اما بعید نیست سیاست زدگی حاکم بر رفتار ایشان که در سوابق شان مشهود است، مانع انتخاب مشاورین شایسته و کارآمد گردد.
در پایان لازم است بر این موضوع تأکید نماییم که وزارت بهداشت، نه تنها متولی سلامت جامعه در چهار سال پیش روست، که تصمیمات و برنامه های اجرایی آن، اثرات بسیار گسترده، درازمدت و راهبردی بر فرهنگ، وضعیت اجتماعی، اقتصادی و حتی امنیت ملی جامعه خواهد داشت. در طی سالیان پس از انقلاب، وزارت بهداشت، همواره محل طمع و نفوذ دشمنان قسم خورده نظام اسلامی، با ظاهری فریبنده بوده است و مسائل چالش برانگیزی چون تحدید جمعیت، پیگیری بی مهابای اهداف سند ۲۰۳۰، مافیای دارو و زیبایی و … از بی توجهی به این مهم نشات گرفته است.
به نظر می رسد که چهره ها و گروههای علوم پزشکی که این روزها به حمایت از ایشان برای تصدی مقام وزارت برخاسته اند، بیش از آنکه شواهدی بر کارآمدی و شایستگی ایشان داشته باشند، به دنبال اهداف سیاسی خود هستند. به عنوان اعضای جامعه پزشکی از نمایندگان محترم تقاضا داریم تا به عنایت به این موضوع، از شعار فریبنده ی «سلامت را سیاسی نکنید» ، آن هم از دهان مدعیانی که سیاسی ترین رفتارها را در عرصه سلامت داشته اند، متأثر نشده و با انتخاب فردی بصیر، کارآمد و انقلابی زمینه اعتلای روزافزون میهن اسلامی مان را در عرصه سلامت فراهم آورند.
با ادای احترام مجدد
جمعی از جامعه پزشکی جمهوری اسلامی ایران
